Deustun ibili zineneko pasadizoak eta Unibertsitateko oroipenak
Pentsatzen dut urte ahaztezinak izan zirela, beste guztiei gertatzen zaien bezala. Gaur egun, noizean behin geratzen gara lagun taldea eta geratzen garen bakoitzeko bikain pasatzen dugu. Nire hasiera ez zen ona izan, maila errepikatu behar izan bainuen. Horrek nahiko zapuztuta utzi ninduen. Hala ere, INGETEAMen lanean hasi eta pentsamoldea aldatu egin zitzaidan, baita unibertsitatearen ikuspegia eta bizitzeko modua ere. Karrera birbideratzen lagundu zidan.
Niretzat funtsezkoa eta erabakigarria izan zen pertsona bati aipamen egin nahi nioke: Iñaki Varelari. Irakasle aparta izan zen. Gogoan dut, lehenengo mailan, Datuen eta Algoritmoen Egiturako azterketa “oso ondo egin nuelakoan nengoen” -ene bada-, baina hasiberri baten hutsa egin nuen, larrutik ordaintzen den horietakoa. Egoera horretan, Iñakik, ezin hobeto ezagutzen ninduenez, seihileko guztian bere irakasgaian gogotsu lan egin ostean, oso era berezian animatu ninduen eta askoz hobeto egin nezakeela konturatu nintzen. Eta halaxe izan zen: irailean aurkeztu nintzen eta azterketa ederto atera nuen. Iñaki erabat fidatu zen nirekin. Gaur egun, uste dut, programazioa oso gogoko badut, zati handi batean, berari esker dela.
Gogoratzen dut JAVA irakasgaiko proiektu bat. Asier Perallosek ematen zuen eta joko mamorrojale bat egin behar izan genuen. 105. gelako jendeak, bereziki Iker Gilek, proiektua zelan egituratu ulertzen lagundu zigun; ondo landu ondoren, aurkeztera gindoazen. Hura ustekabea aurkezpenean disketea hondatu zitzaigula konturatzean. Esku hutsik geunden, defentsari begira. Eskerrak Asier ulerkorra izan zen eta beranduago aurkezten utzi zigun! Lanbidera begirako ikaskizuna: Eraman beti material guztiaren kopia batzuk eta behar den bezala probatu ezer baino lehen.